Prikazi ženskosti u novijem hrvatskom igranom filmu

Benić, Lukša. (2018). Prikazi ženskosti u novijem hrvatskom igranom filmu. Diploma Thesis. Filozofski fakultet u Zagrebu, Department of Comparative Literature
Department of Sociology. [mentor Galić, Branka and Gilić, Nikica].

PDF (Croatian) - Registered users only Download (431kB) | Request a copy

Abstract

Rad se bavi ženskim likovima i načinima reprezentacije ženskosti u suvremenoj hrvatskoj kinematografiji, uz povezivanje sa širim kontekstom povijesti hrvatskog filma i regionalne filmske produkcije, ali i specifičnim društvenim prilikama u kojima ta produkcija nastaje. Nakon uvoda i kratkog pregleda feminističke filmske kritike, redom su s pozicija feminističke kritike analizirani filmovi Vrijeme za... Oje Kodar, Bogorodica Nevena Hitreca, Fine mrtve djevojke Dalibora Matanića i Iza stakla Zrinka Ogreste, a posebna je pažnja posvećena tipiziranim binarnim opozicijama u prikazu ženskih likova. Analitički okvir kojim smo se pritom koristili formulirao je filmski kritičar Jurica Pavičić, a prema njemu su nacionalne kinematografije nastale nakon raspada SFR Jugoslavije prošle kroz tri poetske dominante ili tendencije, odnosno tri zasebna modusa reprezentacije. To su redom faza samoviktimizacije, faza samobalkanizacije i naposljetku faza normalizacije. Taj dijakronijski model u hrvatskoj kinematografiji nije u potpunosti realiziran (pa ne možemo govoriti o jasno formiranoj poetskoj ili stilskoj dominanti samobalkanizacije), a općenito je uočljivo da su kinematografije na ovim prostorima (u svom razvoju od početka devedesetih godina prošlog stoljeća) zbog ideoloških pritisaka i ratnih sukoba obično prolazile kroz dvije od tri uočene poetske ili stilske formacije. U kontekstu hrvatske kinematografije tako možemo govoriti o fazi samoviktimizacije i fazi normalizacije, a predložili smo i dodatnu odrednicu filma opozicije kao prelaznog oblika prema fazi normalizacije. Takve poetsko-stilske formacije povezane su s ideološkim transferima, odnosno tranzicijom između početne etničkonacionalne faze u Hrvatskoj te kasnije integracione faze u Europsku uniju. Usprkos specifičnostima koje sežu od utjecaja politike do nerazumijevanja toga što bi nacionalna kinematografija trebala predstavljati i kako bi trebala funkcionirati, hrvatska filmska produkcija se nakon faze normalizacije praktički konsolidirala u srednjostrujašku europsku kinematografiju i pritom u svoje narativne matrice počela integrirati autentičnija ženska iskustva.

Actions (login required)

View Item